شکر خـدا که باز طبـیب آفـریـده‌اند            یک نـام آشـنـای غـریب آفـریـده‌اند
صدها هزار نوکر دربستْ محضرش            مـا را تـمـام ابن شـبـیب آفـریـده‌انـد

تنها فقط به خاطر فردوس مشهد است            آری اگر که حکمت سیب آفریده‌اند
خورشید زیر سایه گـنبد بزرگ شد            گـنـبد نگو که نـور مهـیب آفریده‌اند

دیدم فـرشته‌ای به در خُـلـد می نوشت
پیش حریم شه عددی نیست این بهشت

تو آمدی و شعـر ولایت قصیـده شد            تو آمدی و باز به ما جان دمیده شد
از لـطف بی‌نـهـایت تو شاه مقـتـدر            دست أجانب از سر ایران بریده شد
من از توأم به شادیِ تو شاد می‌شوم            از باقـی گِـلت گِـل من آفـریـده شـد
گویم هزار بار گُلی بر جمال عشق            کز فیض احترام شما قـد خمیده شد

قـلبـم بـدون عـشق شما می‌شـود فـلـج
عشقی اگر که هست فقط ثامن الحجج